پشت پرده تولید شیر و لبنیات صنعتی

لطفا بخوانید

بیشتر مردم از صنعت تولید شیر تصور یک روستای متعلق به ۴۰- ۵۰ سال پیش را در ذهن دارند و فکر‌ می‌کنند گاوها هنوز در مراتع و مرغزارها زیر نور آفتاب در تمام روز بطور آزادانه مشغول چرا از علوفه طبیعی هستند و شب هنگام به تویله باز می‌گردند و با خوشحالی شیرشان را در اختیار ما قرار می‌دهند.

تصور می‌رود آن‌ها بطور طبیعی تغذیه می‌کنند بطور طبیعی تولید مثل می‌کنند و بطور طبیعی رشد می‌کنند و بطور طبیعی فرزندان خود را تا پایان نوزادی شیر می‌دهند و طول عمر طبیعی خود را دارند.

این تصور به میزان زیادی اشتباه، تحریف شده و دور از واقعیت است و تبلیغات صنایع لبنی با بسته‌بندی‌ها و تبلیغاتی که گاوهای خوشحال را در مراتع سرسبز نشان می‌دهند سعی در دامن زدن به این تصور اشتباه دارند.

امروزه در جهانی که تنها بر اساس پول و منافع مادی اداره می‌شود گاوها از موجوداتی مستقل، آزاد و دارای حیثیت، به دستگاه‌هایی بی‌ارزش ولی مفید، که تولید شیر را ممکن می‌سازد تنزل پیدا کرده‌اند. دستگاه‌هایی که هیچ استقلالی از خود ندارند و هیچ تمهیدی برای رفاه آنان در نظر گرفته نمی‌شود. دستگاه‌هایی که بنده و برده‌ی بلامنازع انسان هستند و انسان هرطور که به صلاح خویش و به نفع خویش بداند با آن رفتار می‌کند و قرار نیست به کسی در هیچ زمینه‌ای پاسخ‌گو باشد.

گاوهای شیرده حیوانات مظلومی هستند که در صنعت لبنیات به شکل وحشتناکی از طرف انسان در تمام طول عمر مورد استثمار قرار می‌گیرند. آن‌ها را در فضا‌های سیمانی و آهنی تنگ و دربسته و به دور از نور آفتاب، در حالی که در مدفوع و ادرار خود غوطه می‌خورند و غذاهای مصنوعی و نامناسب آغشته به انواع آنتی‌بیوتیک‌ها و هورمون‌های حاصل از مهندسی ژنتیک، به خوردشان می‌دهند نگهداری می‌کنند.

گاوها برخلاف تصور عموم در تمام طول سال بطور طبیعی شیر ندارند و همچون هر پستاندار دیگری بعد از تولید مثل و بچه‌دار شدن پستان‌هایشان پر از شیر می‌شود. به همین خاطر باید آن‌ها را دائم آبستن کرد. ظلم به گاوها از تلقیح مصنوعی شروع می‌شود که چیزی نیست جز نوعی تجاوز خشن به وسیله ابزارها و آلات جنسی با هدایت انسان. برای ادامه یافتن شیردهی، گاو باید هرسال حامله شود یا تلقیح گردد.

سپس گوساله‌ی نوزاد فقط سه روز بعد از تولد از مادر جدا می‌شود و این عمل مادر را دچار اضطراب و پریشانی می‌کند. به دنبال جداسازی، گاو مادر اکثر شب‌ها گریه و ناله می‌کند و در طول روز او در جستجوی گوساله‌اش سرگردان است. گاو مادر به جای آن‌که یک رابطه عاشقانه مادر و فرزندی را تجربه کند، با زور و خشونت اعمال شده از سوی انسان، نقش یک تولید کننده‌ی شیر به او تحمیل می‌شود.

ماشین‌های پیشرفته‌ی مکنده‌ی شیر، پستان‌های او را ۲ تا ۳ باردر روز می‌مکند. به او تحمیل می‌شود که سالانه ۴۰۰۰ کیلو شیر تولید کند (۱۰ برابر میزانی که او بطور طبیعی می‌تواند تولید کند.) برخی گاوهای قوی‌تر مجبور می‌شوند سالانه ۲۰.۰۰۰ کیلو شیر تولید کنند.

به محض اینکه تولید شیر او تمام می‌شود برای کشتار به کشتارگاه فرستاده می‌شود. زندگی ۲۰ تا ۲۵ ساله‌ی او تبدیل به یک طول عمر ۳-۵ ساله می‌شود. چند سال اندک زندگی خادمانه و صبورانه او هیچ به حساب نمی‌آید. با آن‌ها درست مثل دستمال کاغذی که پس از استفاده به سطل زباله انداخته می‌شود رفتار می‌کنند.

قوی‌ترین اعتراض به نحوه‌ی برخورد با روش ظالمانه تولید شیر و استثمار این حیوانات باهوش، نجیب و مهربان نخوردن شیر است! ماده‌ای که نه تنها نیاز بدن نیست بلکه با خود بیماری‌های بسیاری را برای انسان به همراه می‌آورد. بی‌راهه نیست اگر بگوییم بلاهایی را که انسان بر سر حیوانات می‌آورد با بیماری‌ها و ناخوشی‌های بعد از مصرف این محصولات تلافی می‌شود.

اوقات شرعی به وقت تهران